การพิจารณาเม็ดผดของพระนางพญา

การพิจารณาเม็ดผดที่หลังพระนางพญา

               

            เกิดจากการกดพิมพ์พระ  จะต้องทำความเข้าใจเกี่ยวกับพิมพ์พระเสียก่อนว่า  แม่พิมพ์พระส่วนใหญ่จะทำด้วยดินเผา  หลังจากช่างออกแบบเป็นที่เรียบร้อยแล้ว  แบบมักจะออกแบบด้วยไม้มงคลแล้วนำดินเหนียวมาทำพิมพ์พระ  โดยการครอบที่แบบพระนำไปตากแดดให้แห้งแล้วนำไปเผา  จึงนำไปใช้กดพิมพ์พระ  การทำพิมพ์พระนั้นเขาจะทำพิมพ์เดียวไม่ได้  อย่างน้อยน่าจะสัก  10  พิมพ์ ( ศ.อรรคเดช  กฤษณะดิลก : 2545 ) กว่าพิมพ์พระจะเปลี่ยนแปลงตามสภาพธรรมชาติความร้อนเย็น  หดบ้าง  แตกบ้าง  ก็ยกให้เป็นเรื่องของธรรมชาติไป

                ในกรณีที่แม่พิมพ์ของพระนางพญาทำด้วยดินเผาดังกล่าวแล้ว  เนื่องมาจากเนื้อของพระนางพญาผสมด้วยมวลสารหยาบผสมดินละเอียด  มวลสารหยาบได้แก่  พระธาตุต่าง ๆ มีความแข็ง เวลากดพิมพ์พระจะทำให้ส่วนที่เป็นของแข็งโผล่ออกมาจากแรงกด  เนื่องจากมือมนุษย์  โดยเฉพาะหัวนิ้วมือมีความอ่อนนุ่ม  จึงปรากฏเม็ดผดดังกล่าว  พร้อมด้วยลายนิ้วมือปรากฏ

                ส่วนด้านหน้าพระจะเรียบ  เพราะแม่พิมพ์มีความแข็งแกร่ง  จากการทำด้วยดินเผา  แรงกดจะทำให้พระธาตุและมวลสารที่อยู่ในเนื้อพระจม ( แร่จม )

                ส่วนพระนางพญาที่แร่ลอยนั้นคือ  พระนางพญาที่อยู่ในดินชั้นบน ( Top  soil ) จากการทำลายผิวพระมา  จากน้ำฝนชะล้าง  ( leaching )  การเผาของแดด  การกัดของเชื้อราบางชนิด  การถูกอ็อกไซด์ ( Oxide )  ของอากาศกัดกินเนื้อพระจึงตรงข้ามกับพระนางพญาที่อยู่ชั้นล่าง ( Subsoil )  ที่มีความสวยกว่า  ดีกว่า  ส่วนใหญ่จะป็นเนื้อกระดูก  มันวาวเมื่อถูกสัมผัส